اندونزی کشوری است که به شکل یک قوس در طول خط استوا کشیده شدهاست. مجمعالجزایر اندونزی دیرزمانی از مناطق مهم بازرگانی دریایی جهان بهشمار میآمد و مسیرهای بازرگانی از سده هفتم میلادی میان پادشاهی سریواجیا و چین تشکیل شدهبود.
اندونزی دارای بزرگترین جنگلها در کشورهای جنوب شرق آسیا است به طوری که ۱۲۰ میلیون هکتار آن را جنگلهای بارانی تشکیل دادهاست. حریق در جنگلهای اندونزی به رویدادی سالانه در فصل خشک کشور تبدیل شده و تا کنون برای کشورهای همسایه آلودگی زیادی ایجاد کردهاست. افزایش تقاضا برای تهیه روغن درخت نخل در هند نیز موجب تخریب نگرانکننده جنگلهای استوایی در اندونزی شدهاست. دولت اندونزی در ابتکاری زیستمحیطی زوجهای جوان را ملزم کرده قبل از ازدواج خود یک درخت بکارند.
اندونزی را میتوان بزرگترین مجمع الجزایر جهان دانست که بین دو خشکی، یعنی جنوب شرق آسیا و استرالیا واقع شدهاست. وسعت آبهای این کشور ۳ برابر مساحت خشکیهای آن میباشد. بندرهای مهم این کشور نیز عبارتند از: مدان، بندر ساحلی بلاوان، پکانبارو، ریو، جاکارتا سنگارنگ، نوزاتنگارا، بندر ساحلی بیتونگ و بندر آمبون. شهرهای مهم اندونزی را هم میتوان در ۱۰ شهر زیر خلاصه کرد: جاکارتا، سورابایا، سمارانگ، باندونگ، مدان، پالمبانگ، یوجونگ پادانگ، بانجارماسین، بندر لامپومگ، مانادو.
جاکارتا، پایتخت کشور اندونزی، ابتدا یک شهر بندری کوچک بود، اما هم اکنون این شهر ۶۷۰ کیلومتر مربع وسعت دارد و جمعیتی معادل ۹ میلیون نفر را در خود جای داده و یکی از مراکز مهم اقتصادی اندونزی است.